Acheron rivier

Een orakel waar Homerus over verhaalt in zijn Ódyssee is dat van Nekrománteion, ofwel Dodenorakel. Het is niet ver van het dorp Mesopótamos, dat tussen de rivieren betekent. Eén daarvan is de Achéron.

In de oudheid was men er zeker van dat deze rivier in verbinding stond met de Styx, die de grensrivier met het dodenrijk zou zijn. Men legde een muntstuk in de mond van gestorven familieleden want Charon, de veerman, moest tenslotte betaald worden voor het overzetten naar het dodenrijk. Volgens het geloof in die tijd konden de zielen van de gestorvenen de toekomst voorspellen en allerlei verborgenheden zien. Priesters bedachten dat het handig was zo dicht mogelijk bij die doden te gaan zitten, maar liever niet op dezelfde plek. Dat werd aan de Achéron. Wilde iemand van het gewone volk de raad van een gestorvene, dan kon hij de bemiddeling inroepen van de priester. Dat kostte wel tijd, om precies te zijn een hele maand. In die tijd daalde de raadvrager met de priester af in de aardedonkere gangen en doolhoven van het heiligdom. Hij moest offers brengen en kreeg vruchten of zaden te eten die geestverruimend werkten of net het tegenovergestelde effect hadden. Hoe dan ook, aan het eind van de maand was hij of zij zo gedesoriënteerd, dat hij werkelijk meende de opgeroepen geest te ontmoeten. De orakeltaal, oftewel de wartaal van de priester, maakte dit geloof compleet. Na de ontmoeting met de dode moest de raadvragende nog drie dagen blijven om te herstellen van de schok. Hij kreeg verder absolute zwijgplicht. Overtreding zou de dood tot gevolg hebben. In 168 v.Chr. werd dit heiligdom door de Romeinen verwoest.