Van olijven tot olijfolie

Wie aan Griekenland denkt, denkt aan olijven. Het schilderachtige dorp Ano Gaztea is onlosmakelijk verbonden met deze ziltige, romige vrucht. Het is dan ook niet gek dat er tussen de glooiende heuvels van dit gebied, bezaaid met groene bomen en hier en daar een huis, een Olijvenmuseum te vinden is.

Al generaties lang is het museum in bezit van de familie Moraros. Gebouwd in de typische stijl van Pilion, met grauwe stenen en een oranje pannen dak, ademt het de sfeer van vroeger. Het huis biedt onderdak aan de geschiedenis en verhalen van de streek. Voor wie de veranda op loopt, openbaart zich een uitzicht op het uitgestrekte landschap van sierlijke olijfbomen. Uw blik reikt tot aan de azuurblauwe zee van de Pagasitische Golf. Binnen én buiten het museum wordt u meegenomen in de kunst van het maken van olijfolie. Voor de eigenaar, Kostas Moraros, is het museum de rode draad in zijn leven. “Dit huis is het kloppend hart van mijn familie, de olijven zorgden voor ons inkomen. Veel van mijn jeugdherinneringen draaien om deze plek. De uitgestrekte velden vol olijfbomen, en de beschutting van de weelderige takken, waren voor mij als kind een speeltuin. Wat kon ik dan ook anders doen, dan deze plek veranderen in een museum vol met verhalen uit de streek?”

Vanaf het moment dat de olijf van de boom wordt geslagen, tot aan de olie die in ons eten belandt: het hele proces van het verwerken van olijven is in het museum te ontdekken. Grote tonnen sieren de binnenkant van het huis. De familie droeg de tonnen vroeger van buiten naar binnen en vulde ze met zout water. Het water zorgde ervoor dat de olijven elkaar niet verpletterden als ze in de ton terecht kwamen. Het museum biedt een inkijkje in de familiegebruiken van de Moraros. Zo ziet u grote potten van aardewerk, waar de olijven in de grond in werden bewaard. De potten beschermden de vruchten tegen de weerselementen. De olijven en olijfolie werden met de trein naar de markt van Volos gebracht, en vanuit daar naar de rest van Griekenland.

De familie Moraros gebruikt de olijven ook nog voor een ander ambacht: het maken van zeep. De handgemaakte zeep, gemengd met rustgevend lavendel of een vleugje zoete honing, benutte men vroeger om zichzelf én de kleding te wassen. Kostas gebruikt deze zeep nu nog dagelijks. Met een glimlach zegt hij: “We kunnen onszelf immers nooit helemaal losmaken van het verleden, ofwel?”