Ella, ella… – Kom, kom…
De dames Dekker en Romijn maakten al diverse reizen naar Griekenland. Het mooie Chios bezochten zij zelfs drie keer. Onderstaand vertellen zij u graag over de bijzondere en warme ontmoetingen die zij op het eiland hebben gehad.
Deze woorden riep kiria Kolikia in het mooie Mestá op Chios. Ella… kom. We moesten haar volgen. Achter haar zwaaiende arm liepen wij door de mooie straatjes van Mestá naar haar huis. Wij logeerden bij haar in 2000. De sleutel hadden we gehaald bij kiria Despina van de taverne. De auto buiten de stadsmuren, met de koffers door de smalle straatjes. Te gek!
Dit was onze eerste ontmoeting met Chios en haar bewoners. Een warm welkom werd ons deel. Het eiland per auto verkend, heel veel kloosters bezocht en vis gegeten in Lithi. Oréa… lekker. Iedere avond retour naar Mestá. Ontbijt in de ochtend bij Dionysos en zijn vrouw en in de avond eten bij de taverne van Despina. Teruggaan naar Holland ging met een snik en een fles mastiek van Dionysos, een knuffel van zijn vrouw en druiven van kiria Kolikia. Efcharistà… dank u wel. Hier komen we terug.
Het tweede bezoek
In het jaar 2009 riep Chios wederom… Ella, ella… kom. Nu met twee nichtjes. We logeerden in Huize Anaís van Ross Holidays. Het weerzien was heerlijk, omdat het ditmaal in het voorjaar was en de bloemen bloeiden. Huize Anaís lag er fantastisch bij in Mégas Limniónas. Een aflopende weg bracht ons bij dit mooie huis met zwembad en uitzicht op zee. Aan de overkant lag Turkije. Wandelend naar beneden in de avond om in de meest heerlijke taverne het Anker te eten.
De volgende dag naar Mestá. Iedereen was er nog en een warm welkom was ons deel. Eten bij Despina (ze was ondertussen weduwe geworden – zo jong…) en koffie bij Dyonisos. Daar dook kiria Kolikia op en ze bracht ons trossen druiven. Ella… kom eten! De nichtjes verbaasd om zoveel hartelijkheid van deze gastvrije Grieken. Het eiland door (over) gereden. Van Sidiroúnta naar Lithí (met verse vis en aanwijzen!) tot Vessa, Olympí, Pirgí en Chios-stad. Te moe om nog ergens anders te eten, liepen we naar het Anker in Mégas Limniónas. Aspro krasi (witte wijn) en een Griekse salade alstublieft. Jammas! Nog een ouzo graag en een Griekse koffie. Zoet!
Dit was onze tweede ontmoeting met Chios. We werden uitgezwaaid door de eigenaar van het mooie Huize Anaís. Alle vier zeer voldaan met zoveel hartelijkheid en het mooie eiland Chios dat zo divers is. Van mastiekvelden tot speldbochten in de bergen. Prachtige moni’s en niet te vergeten de heerlijke strandjes. Tot ziens?
Driemaal Chios
September 2014. Ella ella… Nè… ja! We zijn geland op Chios. Een warm weerzien met 25 graden in de ochtend. Na zes weken Florida (bij familie) snakten we naar Griekenland. Onder een olijfboom zitten met een ouzo, dat wilden we. Tja, dan moet je bij Ross Holidays kijken om nog even onverwacht weg te kunnen. Het moest Chios worden, al was West-Kreta ons vorig jaar ook zeer goed bevallen. Nee, Chios moest het zijn. Met Ross Holidays gebeld en Machteld aan de telefoon gekregen. Ze had nog plaats bij huize Yolánda in Ágia Fotíni, vlakbij het mastiekdorp Kallimassiá. Auto erbij en binnen twee weekjes de deur uit. Ella, ella… We komen!
De afslag naar Ágia Fotíni loog er niet om. Er stond ook nog een bord diezelfde kant op met Sea Breeze? Bij het mooie witte kerkje linksaf gaan. Wat… linksaf dat smalle weggetje op? Ja. En na een kort stukje zagen we Huize Yolánda. Te gek, zo mooi! Een hartelijk welkom was ons deel door kiria Yolánda en haar man. De koffers werden door hem naar binnen gedragen. De studio op de hoogste verdieping. Prachtig, met jawel, uitzicht op zee. Zo luxe hadden we het nog nooit gehad. Water. Zes flessen werden gebracht door kiria Yolanda, want dat was te zwaar voor ons?
De volgende dag naar opnieuw naar Mésta. Niets veranderd? Ja, toch wel. Despina was er nog in haar taverne en haalde witte wijn. Het ging goed met haar en haar zoontje en de taverne. Maar waar is Dionysos? Overleden, vertelde Despina. Zijn vrouw leeft nog en woont in Chios-stad. Zijn zaak was er gelukkig nog. Toen vragen: leeft mevrouw Kolikia nog? Ja, en we werden naar haar toegebracht. We herkenden elkaar meteen en dikke zoenen werden ons deel. Ouzo moesten we drinken en amandelen meenemen. 80 jaar was ze en wat moeilijker ter been. Het eiland had ons weer in haar greep.
Alle bekende plaatsen weer bezocht. We moeten zeggen dat Chios zich goed hersteld heeft na de brand van twee jaar geleden. Het was goed te zien, maar alles liep weer uit. Dankbaar waren ze dat het mooie klooster Néa Moni bespaard gebleven is en Vessa en Olympí. Ook bezochten we wederom de plaatsen Avgónima en Anávatos met hun verleden. Vrienden kwamen ons opzoeken. Ze hebben vrienden op Chios… Samen bezochten we Moni Ágio Mínas in de buurt van Limniónas. Vier nonnen waren daar nog. Snoep moesten we eten en balsilicum blaadjes werden geplukt. Zo hartelijk. De vrienden gingen terug naar Lesbos.
Tot diep in de avond zaten we op ons balkon van Huize Yolánda. Genoten hebben we van de zee voor de deur en de kleine tavernes van Ágia Fotíni. Een rustoord is het. We sluiten af met een hartelijk woord van dank aan kiria Yolanda en haar man. Niets was hen te veel. Onze bedden werden elke dag opgemaakt. Efcharistà. Dank. Drie keer Chios! Een zeer warm weerzien. Het is de gastvrijheid van de Griekse bevolking die alles doet slagen wat je van een vakantie verwacht. Dank ook aan Ross Holidays. Mooie huizen op mooie plekken. Dank en wie weet… Ella, ella…?
De dames Dekker en Romijn
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
