Namijmeren over een week olijven plukken op Zuid-Kreta
Mijn plan was om weer een wandeling in het najaar ergens in Griekenland te gaan maken. Maar….. ik las dat er ook een mogelijkheid was om olijven te gaan plukken. Mijn zus en ik hebben voor Zuid-Kreta gekozen, eind november.
Wat we konden verwachten was een verrassing. En ik kan zeggen, de hele week was een verrassing.
De eerste dag na aankomst zijn we meteen in het diepe gegooid. In de bus en op naar olijvengaard. Met een soort “maaistok”, aangedreven door een “turbo-machine”, werden de olijven uit de bomen geslagen. Deze vielen op grote netten en aan ons de taak zoveel mogelijk takjes en blaadjes er uit te halen. Babas deed het voor hoe je de takjes en alles wat er niet in thuis hoort moest verwijderen. Dan de olijven bij elkaar verzamelen en in een grote zak doen. De zonen van Babas en een medewerker bonden de zakken dicht en hup op de schouder naar de pick-up. Zo’n zak met olijven weegt toch al gauw 40 kilo. Ik heb met respect gekeken hoe zij daar mee omgingen.
Na een paar uur “werken” had Gerrie voor een heerlijk lunch gezorgd. Babas had ook een verrassing, een glaasje raki. Maar daar heb ik mij niet aan gewaagd. Ik moest nog even door en een middagdutje zat er niet in. En dan is het na gedane arbeid goed te rusten. Mijn zus en ik hebben bij het appartement lekker een paar baantjes gezwommen. In zee was niet zo verstandig want er was een sterke stroming en wilde golven. s’Avonds was er weer een verassing. Er was boven op de berg , in de raki stokerij, heerlijk met elkaar te eten. Allemaal een steentje bijdragen met het koken. Griekse muziek en dans, en … nu wel een glaasje raki, home made. Heel interessant om te zien hoe de raki wordt gestookt/gebrouwen. Ik moet zeggen met veel liefde en dat proef je. Zo dat was een intensieve dag maar wat waren we voldaan.
Verder die week zijn we naar verschillende kloosters en kerken geweest. Wat is de natuur mooi en grillig. De kleine kerk van St. Nicolas in de Kourtaliotiko-kloof. Het roept veel vragen op, waarom hier in de bocht een kerk? Wat een uitzicht en wat een rust! Maar de verrassingen bleven komen. Zo bezochten we een pottenbakker, die zelf een bijzondere zout strooier had ontworpen. Als je hem op de kop houd gebeurd er niets. Maar als je zachtjes schud komt er weinig zout, bij flink schudden komt er meer zout. Tja die moest mee naar huis.
Dan het verwerken van de olijven. De grote zware zakken bij binnenkomst. Eerst op de band om gesorteerd en gewassen te worden. Dan de verpulvering en uiteindelijk een klein stroompje met prachtig goud kleurige olie.
Juist het kleinschalige was zo mooi om mee te maken. Niet die enorme fabrieken waar alles automatisch gaat. Onderweg had Gerrie steeds weer een nieuwe verrassing zoals de (late)lunch bij NAPA∆∑IAKH TAVERNE. (mij computer geeft niet helemaal de goede letters aan) Een werkelijk verrukkelijke salade. Het recept was geheim.
Waar mijn zus en ik heel verrast door waren was een kijkje bij de bouwer van de Lyra Kreta. Een strijkinstrument waar de vinger toppen/nagels tegen de snaren worden gehouden. Dit geeft dat aparte Kretenzer geluid. Mijn zus speelt viool dus dat was ook even proberen maar dat viel toch niet mee om de juiste klank te krijgen.
Ook een wandeling door de boomgaard met avocado’s waar we werden begroet door een allerliefst ezeltje, “die ons bezoek zeer waardeerde en ons heeft rondgeleid”. Tussen de avocado bomen stonden ook sinaasappel bomen. Plukken maar, avocado’s voor ons diner en heerlijk door de zon gerijpte sinaasappels. Dat was smullen, je proeft de zon. Er was ook een boom met enorme harde vruchten, Kitron, ongeveer 250 gram per stuk. Hier wordt een likeur van gemaakt, de smaak is erg zuur.
In Argiroupoli een waterrijk dorp, een bezoek aan het oude Lappa. Hier zijn nog restanten uit de Minoïsche en Romeinse tijd. Via een smal pad, vol keien naar beneden staat een oude plataan, zo’n 2000 jaar oud, die in tweeën is ‘gezaagd’ om de weg er doorheen te laten gaan. Wat een wonderlijke en interessante verschijnselen. En alles natuurlijk zoveel mogelijk op de foto om thuis te laten zien hoe en wat we hebben beleefd. Tijdens de wandeling naar beneden, is mijn zus in het dorp gebleven. Zij ontdekte daar een winkel waar producten werden verkocht van de Johannes Broodboom. De verkoopster had voor ons allerlei artikelen klaar gezet om te proven en te bekijken. Natuurlijk hebben we een potje “pasta” gekocht. Het smaakt naar chocolade pasta, erg lekker op een broodje en puur.
De één na laatste dag weer aan het werk. Maar nu een ander soort olijven. Ook hier lagen grote netten onder de bomen. De olijven waren donker van kleur en waren al op het net gevallen. Met een stok met aan het uiteinde een spijker, werd het net opgewipt om zo de de olijven bij elkaar te krijgen. Aan ons de taak om ze in de zakken te doen. Deze olijven voelden veel vettiger aan. Ik kreeg hele zachte handen. Ook weer een plus en puur natuur voor je huid. De laatste avond hebben wij samen gekookt. Wat en hoe alles heet weet ik niet. Wel was er heerlijk tzatziki en natuurlijk een heerlijk wijntje er bij. Als cadeau een prachtige verpakking, met eigen naam olijfolie, kan ik thuis van genieten.
Wat een heerlijke week en wat hebben we veel gedaan en gezien. Alle lof voor Gerrie. De vraag; ga ik volgend jaar weer olijven plukken? Als het even kan, JA!!!
Zuid-Kreta 2015,
Dames Van den Elst
Heeft u ook zo genoten van dit bijzondere reisverhaal? Lees ook de andere reisverhalen.
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
