Terug naar Kea
Home > Kea > Geschiedenis Kea

De geschiedenis van Kea

Een reis door de tijd

Volgens oude mythen leefden op Kéa de Nymphen. Kéa had destijds nog een ander uiterlijk dan we tegenwoordig kennen. Het was rijk aan bronnen en bossen en in de Griekse mythologie stond het eiland ook bekend onder de naam Hydroussa.

De Nymphen werden verjaagd door de komst van een leeuw. Dit was meteen het begin van een periode van kommer en kwel op het eiland. De hitte van de ster Sirius zorgde voor droogte en uitputting van de rivieren. De volhardende bewoners vroegen halfgod Aristéos, zoon van de nymph Kiríni en de god Apóllo, om hulp. Hij keerde naar het eiland en bovenop de Profítis Ilias bouwde hij een offeraltaar ter ere van Ikmaíos Zeus, god van de regen. Het verval werd hierdoor gestopt. De 40 dagen durende Meltemi wind uit het noorden stak op en bracht weer leven in de natuur op Kéa.

De eerste tekenen van leven op Kéa gaan terug tot de 4e eeuw v.Chr. Tussen de baaien van Ágios Nikólaos en Otziás zijn restanten gevonden van een begraafplaats die dateert uit circa 3300 tot 3200 v.Chr. Het is het eerste voorbeeld van systematisch begraven in het Egeische gebied. Bij Agía Iríni zijn tevens overblijfselen gevonden waaruit bleek dat het karakter van het eiland steeds meer gedomineerd werd door Minos. Dit was waarschijnlijk vanwege de gunstige ligging tussen Kreta, waar Minos zijn koninkrijk had, en de Cycladen. Tevens de veilige en beschutte haven van Kéa zal hierbij een rol gespeeld hebben.

De tijd verstreek en verschillende volkeren claimden het eiland. Rond 1200 v.Chr. waren het vooral de Ioniërs die hier overheersten. Het eiland ging door het leven onder de naam Kéos en er werd een florerende handel opgezet met verre oorden zoals Egypte. Zij hadden zelfs eigen munten geslagen en deden mee aan de Olympische Spelen op het vaste land. In 487 v.Chr. gaven zij hun zelfstandigheid op en sloten zich aan bij het Verbond van Athene. In deze tijd bracht het toenmalige Kéos belangrijke personen uit de geschiedenis voort zoals Siminides en Bachilídes, grote dichters. Het werk van deze laatste ging vooral over de zeges van de atleten die Kéa vertegenwoordigden op de antieke spelen.

Door de ligging in de Egeische Zee was Kéa regelmatig het doelwit van het strijdtoneel. Ook werd het eiland gebruikt als rustpunt tijdens de plundertochten die aanvallers ondernamen op weg naar hun doel. Hierdoor viel het eiland ook zelf ten prooi aan deze piraterij. Tot 1204 behoorde Kéa tot het Byzantijnse Rijk, dat zorgde voor de wederopbouw van het eiland. Veel kerken en kloosters werden in deze tijd gebouwd. Daarna verschenen de Venetiërs op het toneel, die de macht af en aan wisselden met de heersers van het Byzantijnse rijk. Alhoewel de Turken in 1527 Kéa wel bezet hadden, hebben ze zich nooit gevestigd op het eiland. In de opstand tegen het Turkse regiem bracht Kéa verschillende verzetstrijders voort. Niet een volksslachting door de vreemde overheersers zorgde voor het afnemen van de bevolking, maar was het een pestepidemie die hier debet aan was.

In antiek Kéa stond het eiland bekend vanwege de mogelijkheid tot euthanasie. Oude mensen gingen naar het eiland om hun leven vredig te beëindigen door een drankje te drinken dat gemaakt was van de schermbloem. Deze plant komt voor op Kéa en is giftig. Er zijn verhalen dat Socrates aan het einde van zijn leven is gekomen door het opzettelijk of per ongeluk tot zich nemen van dit kruid.

Deel met vrienden of reisgenoten