Herinnering aan Chios

Het is twintig jaar geleden dat de verschrikkelijke gebeurtenis plaatsvond in New York 9/11. Wij zaten op dat moment op het eiland Chios in het plaatsje Anavatos. Een heel klein dorpje met 1 taverne. Helemaal alleen tussen een twintigtal Grieken. Een prachtig authentiek huisje zonder televisie en uiteraard nog geen internet. Het nieuws moest je krijgen uit een krant die een dag oud was.

Die dag hadden wij een klooster bezocht, waar alleen vrouwen naar binnen mogen, maar wat geschiedde, mijn man mocht ook mee naar binnen! Een beetje giechelend werden wij verwelkomt. Met handen en voeten hebben verteld dat wij in dat kleine dorpje vertoefden. Ze kregen een beetje medelijden met ons, dat was toch geen plek om te zijn! Ze zaten te handwerken, ze borduurden kleine kussentjes aan kruisjes, en wat ik mij later realiseerde was dat zij deze verkochten om zo wat geld te verdienen. Ik had spijt dat ik niet een gekocht had, maar teruggaan was geen optie, wij zouden 1 dag later terugvliegen. Aangekomen in ons dorp gingen wij naar de taverne om een hapje te eten. Binnen in de taverne stond een grote televisie. Ik zag op het scherm veel spektakel met vliegtuigen en vroeg heel onnozel aan mijn man of er weer een nieuwe James Bondfilm uit was. De vrouw van de taverne vertelde wat er aan de hand was, en dat was niet te bevatten. Heel bizar!

Tien jaar later,
We hadden de fotohoofdprijs van Ross gewonnen en mochten een reisje uitzoeken. Ik dacht meteen weer aan Chios, want ik moest nog zo’n kruisje kopen bij de nonnen. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen mocht mijn man deze keer niet mee naar binnen. Ik had mij al keurig bedekt om naar binnen te gaan maar een klein oud nonnetje vond het nodig om nog maar een doek om mij heen te wikkelen. Ik heb genoten van dit moment dat ik alleen op deze mooie plek was, ik zag helaas geen andere nonnen die aan het handwerken waren. Bij het afscheid zag ik een paar kruisjes liggen en vroeg of ik er een mocht kopen, en dat mocht! De oude non was zeer verrast en kuste mijn hand en prevelde iets. Zeer voldaan kwam ik weer naar buiten met mijn kruisje, de cirkel was rond! Elk jaar gaat het kruisje mee naar Griekenland. Hij zit in een tasje die ik altijd bij mij draag en koester.

/

2021, Chios
Mevrouw Nieborg

Heeft u ook zo genoten van dit bijzondere reisverhaal? Lees ook de andere reisverhalen.
Wilt u zelf ook meedoen met de reisverhalen wedstrijd? Stuur dan nu uw bijzondere reisverhaal in en wie weet wint u wel een prijs!

keyboard_arrow_leftkeyboard_arrow_right

Deel met vrienden of reisgenoten

Deel met vrienden of reisgenoten