Kefalonische 'keffertjes en mauwers'

Behoorlijk verdrietig vertrokken we naar Kefalonia. Immers vlak van tevoren moesten we plotseling ons hondje “Woelo” laten inslapen. Zij was voor ons extra speciaal, omdat we haar zelf vonden in Spanje, nu alweer 14 jaar geleden. Een mager zwervertje, dat dauw van het gras likte, eigen konijnen ving en holletjes groef om in uit te rusten.

Maar goed, terug nu naar onze reis op dit prachtige bergachtig en groene eiland. Voor 1 weekje hebben we niet zoveel bagage nodig. Toch vertrokken we met 30kg. Dit was bestemd voor het dierenasiel “Ärk”, dat aan de rand van Argostoli, de hoofdstad ligt. Zelf verbleven we in Ag. Efimia, dus met een quad scheurden we door die prachtige natuur. Zo ook met al die bagage. Voor het asiel moet het er vast gek uitgezien hebben….wij op die quad en rondom ons allemaal bagagetassen, waartussen we zaten ingeklemd.

Totaal zitten er 300 dieren in het asiel. Zowel honden als katten. In groepjes van 5 verblijven ze in kennels. Voorzien van water, voedsel en schaduw. Twee vrouwen runnen dit asiel. Joyce is Nederlandse, kwam hier 4 jaar geleden aan om een Colombiaanse vrouw Marina te helpen. Twee mensen met een hart van goud die alles eraan doen om dieren te helpen. Ze krijgen geen salaris en moeten dan ook erg creatief zijn om de dieren te kunnen verzorgen. Zo staan ze ook op de bazaar om o.a. kleding te verkopen. De door ons meegebrachte kinderkleding kwam dan ook erg goed van pas. Net als de pas over de datum meegebrachte medicijnen.

Verder moeten Joyce en Marina het doen met hulp van vrijwilligers en donaties om het asiel draaiende te houden. Je kan ook een hond adopteren of op afstand adopteren.
Tot onze verbazing waren er net die dag veel vrijwilligers. Uit Engeland, België, Duitsland en een Nederlandse dierenarts. En allemaal met hetzelfde doel: vanuit dierenliefde, een handje of tien, helpen.

Vol bewondering kijken we naar de moed en het doorzettingsvermogen van deze 2 vrouwen. Hoe ze zonder warm water en stroom dit asiel runnen. En dat ze vol positiviteit en dankbaarheid hun werk doen. Toujours, 7 dagen lang.

Je kan er gewoon op bezoek gaan, met dieren knuffelen en /of meehelpen. Voor ons was deze dag onvergetelijk en we hebben dan ook een oudere hond op afstand geadopteerd.
Verder genoten we super van dit schitterende eiland, beklommen we de hoogste piek Ainos van 1600m, snorkelden en inhaleerden de Griekse gastvrijheid. Zeer zeker zullen we naar Kefalonia terugkeren.

Efcharisto poli, Hester Beekman

Heeft u ook zo genoten van dit bijzondere reisverhaal? Lees ook de andere reisverhalen.
Wilt u zelf ook meedoen met de reisverhalen wedstrijd? Stuur dan nu uw bijzondere reisverhaal in en wie weet wint u wel een prijs!

keyboard_arrow_leftkeyboard_arrow_right

Deel met vrienden of reisgenoten

Deel met vrienden of reisgenoten