Net als toen

21 jaar geleden waren we hier met onze zonen, schoondochters en 2 kleinkinderen, een peuter en een kleuter, in het vroege voorjaar van 2004. We hadden een fantastische week met elkaar! De herinneringen waren op een heel positieve manier blijven hangen en we namen ons voor om Pilion en Afissos ooit nog eens te bezoeken en dan voor 14 dagen met z'n tweeën.

En zover was het dan eindelijk gekomen. Wij, de oudjes, zoals onze kinderen zeggen, kozen Afissos. We vlogen niet op Volos zoals eerder, maar op Thessaloniki.

De 3,5 uur in de bus werd 4,5 uur doordat er veel drukte op de weg was, de chauffeur verwisseld moest worden en er een koffiestop onderweg was. Die laatste met uitzicht op de Berg Olympos. Judith, onze host vertelde onderweg af en toe wat interessante dingen, morgenochtend zou ze nog meer vertellen. Wij verlangden ernaar om aan te komen in Afissos en te zien waar we zouden logeren. We hadden een huis gekozen in het dorp, net als toen.

We werden afgezet bij het haventje, waar de bus moest keren en niet verder kon. De koffers gingen in een kleine auto en werden naar Huize Sofia gebracht en wij liepen naar boven met Judith en nog een paar mensen, via het pleintje. Ah, dat ziet er nog net zo uit als toen! Alleen de stoeltjes zijn witgeverfd. De supermarkt op de hoek is er nog en kijk de terrasjes aan het water! Dat ziet er heel gezellig uit!

In Huize Sofia kregen we een fijn appartement met mooi uitzicht op zee vanaf de slaapkamerramen en vanaf 2 balkons. Met de welkomstwijn van Ross op het grootste balkon genoten we van de zachte temperatuur en het uitzicht. Toch ook nog een laat hapje gegeten in het restaurant op het dorpsplein. Er zijn maar een paar restaurants open en we hebben ze allemaal geprobeerd deze 2 weken.

Het was een soort van thuiskomen. De vriendelijke mensen, de vrolijke honden en de leuke en schattige katten overal. Iedereen groet en deuren staan vaak uitnodigend open, soms met de sleutelbos nog in het slot.

De dagen hierna was het soms wat koeler, maar heel aangenaam om mooie wandelingen te maken. Op onze eerste wandeling liep een witte hond met ons mee vanaf het strand helemaal tot aan het restaurant van Stephanos in Lefokastro, waar wij gingen lunchen. De hond wachtte 10 meter verderop en lag daar lekker op een strandje uit te rusten.

Onderweg was er even een confrontatie met een andere hond. Die hond stond dreigend en grommend midden op de weg. “Onze hond” maakte korte metten met hem door even te laten zien wie de baas is hier. De andere hond vluchtte tussen de olijfbomen met de staart tussen de poten. “Onze hond” keek achterom naar ons, zo van: waar blijven jullie nou? We waren even helemaal onder de indruk en liepen braaf achter hem aan.

We liepen na de lunch dezelfde route terug. De hond stond op en liep weer gezellig mee, alsof het zo hoorde. Onderweg werden we overvallen door een flinke bui. We schuilden even op een verlaten terras en de hond hield ons gezelschap. Uiteindelijk liep hij mee tot het terras van Huize Sofia. We hebben hem vriendelijk bedankt voor zijn gezelschap.

De dagen erna werd het weer wat warmer en stabieler en we genoten van diverse uitstapjes met de bus naar Volos en Kala Nera of met het huurautootje naar het uiterste zuiden (Trikeri) en naar de westkust met zijn prachtige stranden en baaien.

Zwemmen in zee is ook nog heerlijk in oktober en dat heb ik een aantal keren gedaan.

Ook wandelden we naar Afetes. Via soms spannende paadjes was het een flinke klim. Trots op onszelf dat we dat nog kunnen! Daar heerlijk gegeten op het dorpsplein bij een restaurant dat net het vuur had opgestookt. Nog niet alles was klaar, maar wat hij voor ons kon maken smaakte voortreffelijk. Vooral de feta met vijgen, pistachenootjes en honing uit de oven was heel erg lekker.

Een van de allerleukste uitstapjes was toch de excursie met Savvas: “het hart van Pilion” op de laatste zaterdag. Heerlijk om ons te laten rijden in een minibus met goed gezelschap. We gingen hoog de bergen in via smalle weggetjes en veel haarspeldbochten. We zagen een heel bijzondere kerk en bibliotheek in Milies, en gingen nog hoger naar Vizitsa om koekjes te bakken en zoete lekkernijen te proeven. In het hoogstgelegen dorp kregen we op een terras de bekende en beruchte tsipouro met lekkere en bijzondere hapjes. Om tot slot te eindigen op het gezellige terras bij het huis van Savvas, waar hij een werkelijk verrukkelijke maaltijd voor ons bereidde.

Zondag wandelden we voor de tweede keer naar Lefokastro voor de zondagslunch. En ja hoor! Opnieuw vergezeld door de witte hond! Jammer dat we geen hondentaal spreken.

Kortom, dit waren 14 heerlijke dagen in Afissos. We hebben genoten!

En die lange bustransfer? Ach, het is de moeite dik waard!