Een tikkie magie

Het hotelletje werd gerenoveerd, maar was geen hotel meer. De taverna bestond nog wel, maar was nu ingebouwd tussen grote hotels. Papa Aris en mama Katherina waren overleden, zo ook mijn eerste liefde, veel te vroeg op 52-jarige leeftijd. Wat jammer toch, wat had het leuk geweest om herinneringen op te halen ... Ondanks deze teleurstelling toch een heerlijke vakantie gehad. De kustplaatsen zijn totaal volgebouwd, maar in het binnenland heeft de tijd stil gestaan. De liefde voor Griekenland was weer helemaal opgelaaid en sindsdien ga ik elk jaar met mijn man een week in het voorjaar en met mijn vriendin een week in het najaar naar één van de Griekse eilanden.

Zo ben ik net terug van Samos. Een heerlijk eiland, geen massatoerisme, lieve mensen, heerlijk eten en de zon … Wat kan een mens zich nog meer wensen?

Mijn vriendin en ik verbleven in een appartement in Agios Konstantinos. Ons dagelijks ritme was ontbijten op ons balkonnetje, wat baantjes zwemmen in het zwembad, opdrogen in de zon en bedenken wat we die dag eens zouden gaan doen. Zo heerlijk relaxed … We hadden de bergdorpjes Manolates en Vourliotes al bezocht, Kokkari en Potami Beach ook dus we besloten om een wijngaard te bezoeken voor een wijnproeverij. Samos staat bekend om zijn heerlijke wijn, dus een proeverij mocht niet ontbreken. Er werd hard gewerkt, want de druiven waren net geplukt. Wij zaten op een rustige plek onder de olijfbomen te genieten van heerlijke hapjes en telkens weer kregen we een flinke slok wijn ingeschonken, 7 stuks. De dame die ons de wijn schonk vertelde er het één en ander over en gaandeweg raakten we in gesprek over van alles en nog wat. We hoorden mooie Griekse muziek en er was ook een amfitheater. Daar werden ook voorstellingen gegeven en bruiloften gevierd. We vroegen de dame, Angela heette ze, of zij danste want ze liep als een ballerina vonden wij. Ze vertelde dat ze wel danste maar alleen traditionele Griekse dans. Ik vertelde hoe leuk ik dat vond en dat ik dat vroeger ook wel gedaan had. Ze zei dat ze die avond les had en dat ik wel mee mocht doen. Het was les 2 en ze zouden die avond de dans van Kreta doen, de Chaniotis ... Nou, als er één dans van Kreta is die ik nog weet, dan is het de Chaniotis, geleerd van papa Aris. Ik werd er emotioneel van en natuurlijk ging ik meedoen die avond. Angela gaf ons haar telefoonnummer en tekende de locatie voor ons uit. Verzamelen op de parkeerplaats achter de Kritikos supermarket, de dansles werd gegeven op het oude schoolplein daar. Angela zou ons opwachten.

En zo kwam het dat ik die avond op Samos in de kring tussen de Grieken de Chaniotis danste. De dans van Kreta. De cirkel was rond. Bij thuiskomst in ons appartement zag ik dat het adres van de wijngaard dezelfde naam had als het adres van mijn lief op Kreta. Misschien lag het aan de wijn of de euforie van het dansen of was het toch een tikkie magie?