Vier seizoenen Pilion: de herfst

Op het kleurrijke Pilion heeft de tijd geen begin en geen einde

Op 25 november vertrok ik om negen uur van huis om naar kantoor te gaan. En zoals ik elke ochtend doe vanaf het moment dat ik hier zeven jaar geleden kwam wonen, keek ik ook nu eerst goed om me heen voordat ik in de auto stapte. Er is voor mij geen beter begin van de dag dan het in me opnemen van het landschap, een landschap waar ik nooit genoeg van krijg. De olijfgaarden van Gatzea strekken zich onder een strakblauwe lucht voor mij uit tot aan de Pagasitische Golf. Terwijl ik me omdraai naar de kant van de bergen bewonder ik de prachtige herfstkleuren in het heldere Griekse licht en opeens krijg ik een ander idee: misschien kan ik beter het kantoor even laten voor wat het is en in plaats daarvan koffie gaan drinken in Makrinitsa, appels kopen in Portaria en in Chania een wandeling door het bos met de zilverpopulieren en de beukenbomen maken.

De beslissing is snel genomen en ik ga op weg naar het balkon van de Egeïsche Zee zoals Makrinitsa ook wel wordt genoemd. Een half uur later bevind ik mij op 850 meter boven Volos en nadat ik de auto op de parkeerplaats aan het begin van het dorp heb achtergelaten zeg ik tegen mezelf: “Savva, nu eerst op het plein koffie gaan drinken voordat je om je heen begint te kijken want anders vergeet je de tijd weer”. Tevergeefs! De mooie kalderimi's zijn bedekt met herfstbladeren en in de winkelschappen liggen prachtig rode appels naast de vers geplukte kruiden en bergthee. Tussen het gebladerte van de platanen glinstert Portaria in de verte in het gouden herfstlicht en beneden mij zie ik Volos liggen, de hoofdstad van de provincie Magnisia. U raadt het al, in plaats van 5 minuten deed ik er voor de zoveelste keer bijna een uur over om naar het plein te lopen. Ik ben hier al zo vaak geweest, maar elke keer overkomt me weer hetzelfde. Ik kan het niet laten om mijn telefoon uit mijn zak te halen en deze beelden voorgoed vast te leggen. Waar je ook kijkt, overal zie je een kleurrijk landschap en overal hangt een authentieke dorpssfeer: het plein met op de ene hoek de kerk en de bron met het onsterfelijke water zoals de locals zeggen, en daar tegenover het café met het adembenemende uitzicht. Er hebben zich al enkele bezoekers verzameld en ik voeg me bij hen. Dan weer dwaalt mijn blik over Volos en dan weer over het plein. Ik weet niet of u dat herkent, maar wanneer ik op zo’n mooie plaats ben stoppen al mijn gedachten en kan ik alleen nog maar genieten van al het moois om mij heen totdat ik alle beelden voldoende in mij heb opgenomen en het tijd is om verder te gaan. Want wie weet wachten er nog veel mooiere dingen. Onderweg stop ik na elke bocht en stap ik uit om alles beter te kunnen bekijken. En klik, natuurlijk neem ik weer een paar foto’s. 100 meter verder weer hetzelfde verhaal, nog meer foto’s, ik krijg er gewoon niet genoeg van. De afstand van Makrinitsa naar Chania bedraagt slecht 15 km en normaal doe je daar een klein half uur over. Echter niet in Pilion! Kijkt toch eens naar al die kleuren, dat uitzicht. Kijk, daar beneden ligt het dorp Drakeia en moet je daar in de verte nu eens zien: het groen van de dennenbomen in contrast met het geel van de beukenbomen en het roodbruin van de zilverpopulieren. 15 kilometer in anderhalf uur, zo gaat dat hier op Pilion! Je verliest de tijd en gaat helemaal op in de schoonheid van het landschap. Om nooit genoeg van te krijgen!

Ik besluit om door te rijden naar het  hooggelegen skicentrum vanwaar je de bossen tot aan het blauw van de Egeïsche Zee ziet reiken. Ik word overvallen door een wild verlangen en trap op het gaspedaal. Nu niet langer om me heen kijken want anders blijf ik hier nog de hele dag. ‘Pourianos Stavros’ is het hoogste punt van Pilion en ligt op 1800 m hoogte. De een na hoogste top, ‘Agriolefkes’ ligt op een hoogte van 1470 meter. Vlak voor de skipistes bedraagt de afstand van de ene kant naar de andere kant van de top 60-70 m, net zoveel als de afstand die het uitzicht richting de Pagasitische Golf scheidt van het uitzicht richting de Egeïsche Zee. Op dit punt heeft men een geweldig uitzicht en terwijl ik met volle teugen geniet van het blauw van de zee en het zicht op de in de bossen verscholen dorpen breekt het moment aan dat hier op Pilion de tijd even stil blijft staan.