25 maart, de Dag van de Onafhankelijkheid

25 maart is de datum dat er gevierd wordt dat de Grieken een begin maakten met hun hang naar vrijheid. Ze wilden niet langer onder het juk van heersers van buitenaf staan en besloten om zich vrij te maken hiervan. De vrijheidsdrang van de Grieken werd al eerder besproken op Europees niveau maar kreeg niet veel bijval van de grote mogendheden van die tijd. Dit gebeurde onder leiding van Germanos, de bisschop van Patras. Hij spoorde de Pelopónnesos aan om in opstand te komen tegen de Turken. Deze grepen hun kans en het begin van de revolutie was een feit. 25 maart is tevens een feestdag op de religieuze kalender van het Grieks-orthodoxe geloof. Het is de dag dat de aartsengel Gabriel aan Maria verkondigde dat ze een kind verwachte en dat dit het kind van God zou zijn. Beide feestelijkheden worden in Griekenland gevierd en 25 maart is dan ook een nationale feestdag. Iedereen is vrij en dost zich uit voor het bijwonen van kerkdiensten en voor de verschillende optochten die door de straten trekken.

Toevalligerwijs was ik in Pilion waar ik besloot om naar Miliés te gaan. Minder bekend bij de Grieken als ‘the place to be’ dan bijvoorbeeld Makrinitsa en Tsagarada, maar voldoende druk om de nodige sfeer te creëren. Om half 10 begon de mis in de kerk. Deze kerk aan de plateia is ook zonder mis al een bezoekje waard. Helaas was er binnen geen plaatsje meer te bemachtigen want zoveel stoelen telt het niet. Gelukkig is het een Grieks gebruik dat buiten de kerk luidsprekers geïnstalleerd zijn zodat ook buiten de mis gevolgd kan worden. Dit werd dan ook door menigeen gedaan. De zon scheen wat het buiten wachten niet tot een straf maakte. Na enige tijd hoorden we de slotwoorden van de ‘papas’ in de kerk en kwam iedereen naar buiten. De jeugd verzamelde zich ook op het plein om zich voor te bereiden op de optocht waarin zij zouden meelopen.

Als laatste kwamen de ‘papades’ naar buiten en zij begaven zich naar het terras voor de oude bibliotheek waar manuscripten uit het verleden tentoongesteld worden. Hier bevindt zich een borstbeeld van de filosoof en geleerde Anthimos Gazis. Hij speelde een grote rol in de opstand van de Thessaliers tegen het Ottomaanse rijk. Geboren in Miliés vertegenwoordigde hij vandaag alle doden die in de strijd om onafhankelijkheid gevallen zijn. Er werden kransen gelegd door de burgemeester, de hoofdcommissaris van de politie en andere belangrijke mensen uit het dorp en omgeving. Daarna was het de eer aan de kinderen om hun voordrachten op te zeggen. Gedichten werden opgezegd en aangehoord door trotse familieleden. Want het is een eer om een gedicht te mogen proclameren op een dag als deze.

Toen alle kransen gelegd waren en de papas zijn zegen had gegeven, kon de optocht door de schoolkinderen beginnen. Zij spoedden zich naar het begin van het dorp om vervolgens door de hoofdstraat van Miliés te lopen. Sommigen waren in de klederdracht van de soldaten van ooit en anderen droegen hun schooluniform. Trots hielden zij hun vlaggen omhoog en marcheerden ieder in hun eigen ritme in de stoet mee onder luid geklap van de toeschouwers.

Na afloop wenste iedereen elkaar chrónia pollá, oftewel de ‘vele jaren’ wens die bij alle feestelijkheden en feestdagen aan elkaar gedaan wordt, klonk de muziek uit de luidsprekers over de plateía. De grotere kinderen verzamelden zich en lieten hun ingestudeerde traditionele dansen zien. Het ging hen goed af en het was een plezier om te zien hoe zij de over de kunst beschikten deze dansen uit te voeren. Zelfs de moderne jongens van het dorp met hun haren omhoog met gel en opgeschoren zijkanten en meiden met minirok en ballerina’s wisten het met overtuiging te brengen.