Maroulas, Zuid-Kreta

Kenmerkend voor Maroulás zijn de huizen die aaneengeschakeld liggen langs de nauwe straatjes. Tijdens de eerste Venetiaanse bezettingen werden sommige hiervan door de adel van Réthymnon gebruikt als tweede woning of opslagplek. Toen de Turken Maroulás bezetten, dienden de huizen vaak als buitenplaats voor de Turkse officieren vanwege de strategische ligging die het dorp had.

Inmiddels zijn veel gebouwen in Maroulás gerenoveerd en weer in ere hersteld. Overblijfselen uit vervlogen tijden zijn echter nog duidelijk zichtbaar wanneer men door de straatjes wandelt. Oude grafstenen, een Byzantijnse kerk, de Venetiaanse herenhuizen met gewelfde deuren en de overblijfselen van een Turkse hamam zijn slechts enkele voorbeelden hiervan. In 1980 werd Maroulás daarom erkend als dorp met historische monumenten en woningen.

Ook bijzonder zijn de torens van Maroulás. Vroeger telde het dorp er drie. Een daarvan, waarschijnlijk gebouwd tijdens de Byzantijnse periode, is in de loop der jaren ingestort. De twee andere torens van Venetiaanse oorsprong zijn vandaag de dag nog wel te bezichtigen. De kleine toren ligt aan de noordoostkant van het dorp. Echter, het meest in het oog springend is 14 meter hoge toren in het noordwestelijke deel van Maroulás, een van de grootste torens op Kreta.

De grote toren werd gebouwd tussen de 15e en 16e eeuw en telt drie verdiepingen. Vroeger had het bouwwerk een defensieve functie. In de noordoostelijke en zuidwestelijke hoeken steken twee ronde wachttorens waar men de omgeving in de gaten kon houden. Aan de zuidelijke kant van de toren was de ‘katachystra’ gevestigd, een rechthoekige constructie met een kom waarmee vroeger hete olie, teer of stenen richting de vijanden werden gegooid om hen te verjagen.

Tijdens de Ottomaanse tijd werd de toren als legerbasis gebruikt en rond 1922 werden er Griekse vluchtelingen uit Klein-Azië ondergebracht. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog was hij niet langer in gebruik en ontstond er verval. In het midden van de jaren ’90 werd de toren uiteindelijk gerenoveerd door de gemeente Réthymnon. Vandaag de dag prijkt hij nog steeds boven de huizen van Maroulás uit.