Meteora

Wanneer het schiereiland van Pílion wordt verlaten, is dit direct merkbaar is het veranderende landschap. De ruig begroeide berghellingen maken plaats voor vlakke landbouwgronden. In de buurt van Kalambáka komen plotseling de rotsen in zicht. Reusachtige rotsklompen rijzen uit de vallei op tot enorme hoogten.

In enkele zijn nu trappen uitgehouwen, maar vroeger klauterden mensen met handen en voeten naar boven als er gevaar dreigde. Zo’n 700 jaar geleden vestigden monniken zich op deze moeilijk toegankelijke rotshoogten. Het is moeilijk in te denken hoe zij kans hebben gezien om het materiaal naar boven te krijgen voor de bouw van de kloosters. Ook in de holen leefden vrome kluizenaars. De kloosters zijn boven op de rotsen gebouwd. Er zijn er meer dan vierentwintig waarvan er nog zes open zijn en sommige liggen op een hoogte van maar liefst 300 meter. Ze zijn gebouwd tijdens de 11e of 12e eeuw om de bewoners te isoleren van en te beschermen tegen de overheersers. Er wordt een wandeling naar de ‘heilige rotsen’ gemaakt. Het is een klim maar de moeite wordt rijkelijk beloond. Het uitzicht over Kastráki is van hieruit schitterend.

Tevens zijn hier enige beginselen te zien van kloosters die nooit werkelijk afgebouwd zijn. Een Byzantijnse kerk met iconen en fresco’s is ook zeker een bezoek waard. De Grand Metéora is het meest complete klooster dat hier staat. Er is een kerk in het klooster, een eetzaal, oude werktuigen, manuscripten en prachtige foto’s van monniken en de kloosters in de wolken. Ook wordt de levenswijze van de monniken van toen en nu uit de doeken gedaan.