Samen met Lambros naar de top

Al jaren wilde ik eens alleen op vakantie. Na een eerder bezoek aan Kefalonia met mijn kinderen wilde ik graag nog eens wandelen in het Aenos-gebergte. Is dat slim alleen? Wat als ik mijn enkel kneus en geen telefonisch bereik heb? Zou de bewegwijzering wel goed zijn? Allemaal terechte vragen, vond ik.

En toen vond ik het wandelarrangement met een wandeling naar de top van de berg. De keuze was snel gemaakt! Niet alleen kon ik dan veilig bij de top komen, ik had ook nog eens in ieder geval drie dagen dat ik niet helemaal alleen was!

Al op Schiphol raakte ik aan de praat met iemand die ook met Ross naar Kefalonia vloog en ook het wandelarrangement deed. Hoe leuk!

Tijdens het bezoek van de hostess bleek dat er nog meer wandelaars in mijn accommodatie zaten, dus toen we werden opgehaald voor de eerste wandeling waren de eerste gesprekken al gevoerd.

Onze gids, Lambros, bracht ons langs mooie plekken waar je anders niet zo snel zou komen. Hij wisselde bestaande paadjes of met ‘secret Lambros trail’ zoals hij dat zelf noemde. Hij kende het gebied op zijn duimpje en kende elke (waak)hond die we onderweg tegenkwamen. Ook had hij toestemming van eigenaren om over hun stuk grond te wandelen of iets te bezichtigen wanneer we erlangs kwamen. Hij wist ook het een en ander te vertellen over het landschap, de flora en fauna, de (familie)geschiedenis van vervallen gebouwen of ruïnes. En hij vond het leuk om elke dag een stukje van zijn favoriete Griekse snackjes uit te delen zodat we deze konden proeven.

Bij de stenen brug was ik zelf al eerder geweest, maar dat daar ooit watermolens stonden en je daar nog steeds de resten van kon zien, dat wist ik niet. Sterker nog, als je niet weet waar je naar moet kijken, dan zou je niet eens zien dat er tussen de rotsen een deel van een waterrad nog zichtbaar is.  

Onderweg kwamen we natuurlijk ook geiten en schapen tegen. Soms hoorde je al van ver hun belletjes. Onderweg konden we ook de zwarte en witte moerbeien zo uit de boom plukken, lekker! Helaas waren de vijgen, perziken en abrikozen nog niet rijp.

Door de weersvoorspellingen waren de wandeldagen een beetje gehusseld, dus nu gingen we op de laatste wandeldag naar het Aenos-gebergte. Ook hier had hij leuke paadjes uitgekozen om bij de top te komen. Wat fantastisch was dat! Rondom keek je uit naar omliggende eilanden en zelfs het Griekse vasteland. Het was prachtig.

Zoals ik hierboven hopelijk goed heb kunnen overbrengen, is het wandelarrangement me heel goed bevallen. Je wandelt buiten de bestaande paden, loopt met een gezellig klein groepje en de enthousiaste gids zorgt ervoor dat je niet kunt wachten om weer te gaan wandelen ergens op een Grieks eiland!