Paleochora

Tegenwoordig zijn de ruïnes bekend als Paleochora, dat letterlijk het ‘oude dorp’ betekent. Ooit heette het Agios Dimitrios en was het de hoofdstad van het eiland. De eilandbewoners houden de volksverhalen over Paleochora maar wat graag levend.

Paleochora, of liever gezegd Agios Dimitrios, is gebouwd in de 12e eeuw. Het werd opgericht op een plek die slecht zichtbaar was vanaf zee en hierdoor een ideale plek voor bescherming tegen de vele piratenaanvallen in die tijd. De bouwers waren afkomstig uit Monemvasia op de Peloponessos en gebruikten dit als voorbeeld. Ook deze stad ligt perfect verborgen en is onzichtbaar vanaf zee. Voor de bouw van Agios Dimitrios werd gekozen voor een plek aan de kloof die eindigde bij zee in Kakia Lagada. Het dorp lag op de splitsing van twee kloven. Maar het belangrijkste was dat het 'eiland' tussen de twee kloven aanzienlijk lager lag dan de omliggende kliffen. Dit verborg het dorp voor iedereen die er niet rechtstreeks naar toe kwam.

Ottomaanse admiraal Barbarossa

De stad groeide uit tot achthonderd inwoners en was hiermee het grootste dorp van het eiland. De welvaart nam toe en de mensen hadden er een goed leven. De Ottomaanse admiraal Barbarossa kreeg lucht van deze goed verborgen, in rijkdom levende stad. In zijn strijd tegen de Venetianen die op de Peloponnesos aan de macht waren, kwam Kythira op zijn pad. Barbarossa had een slechte naam en liet een spoor van vernielingen na. Zo ook op Kythira. Hij dwong de bewoners die niet tijdig konden vluchten, hem te vertellen hoe bij de verborgen stad te komen. Een spoor van bloed achterlatend, bereikte hij de stad en plunderde deze. Hij moordde de bevolking uit en stak alles in brand. Dit was in 1537. Het waren vooral de mannen die slachtoffer werden. Vrouwen en kinderen verschuilden zich in een dichtbij gelegen grot. Deze heeft Barbarossa nooit weten te ontdekken.

Agios Dimitrios is na deze val nooit meer bewoond geweest. Men beschouwde het als een onfortuinlijke plek. Momenteel zijn het vooral ruïnes die nog te bezichtigen zijn. Er staan restanten van diverse kapellen, de Agia Varvara-kerk, de kerk van de Panagia, stadsmuren, een fort en enkele huizen. Het laat de typische architectuur zien van de byzantijnse periode. Een van de volksverhalen is dat men bij een bezoek ’s avonds laat nog steeds de stemmen van de toenmalige bewoners kan horen schreeuwen.