Ouzo

Voor hen die het niet weten, Lesbos is het eiland van de ouzo. Veelal wordt deze drank beschouwd als de nationale drank van Griekenland. Lesbos kent enkele eigen soorten die alleen op Lesbos worden gestookt. De bewoners van Lesbos zeggen wel dat indien men nog nooit ouzo van Lesbos heeft gedronken, men wellicht nog nooit een goed glas ouzo heeft gehad.

Maar dat laten we natuurlijk aan de drinker over!

Ouzo is een sterke en aromatische, alcoholhoudende drank. Hoewel de naam ouzo al bestaat gedurende de Griekse oudheid, is deze vermoedelijk afgeleid van het Turkse ‘Üzüm’, hetgeen druiventros betekent. Er zijn tekenen bekend dat er ook al ouzo gedronken werd gedurende de Byzantijnse periode.

Ouzo is een mix van alcohol, water en verschillende aromatische specerijen met 20% druivensap. De exacte hoeveelheid en soort specerijen in de ouzo verschilt per destilleerderij die de ouzo produceert en zullen onbekend blijven. Niet één destilleerderij zal zijn geheime recept prijs geven. Onderlinge verschillen in smaken blijven zo bewaard en zijn uniek voor iedere soort.

De ingrediënten worden gemend in een grote koperen ketel en het uiteindelijke product bevat 40 tot 50% alcohol. Indien ouzo gemengd wordt met water krijgt het een melkachtige kleur vanwege de anethol, hetgeen de typische smaak geeft aan anijs en venkel. Dit bestanddeel mengt zichniet volledig met water en geeft het genoemde resultaat.

Indien anethol in kleine hoeveelheden gebruikt wordt, is dit energiek voor het lichaam en verhoogt de libido. Echter, indien in grotere hoeveelheden ingenomen, is het een vergif dat niet door het bloed geabsorbeerd kan worden. Dit verklaart dat na een avond stevig ouzo drinken, de volgende dag na het drinken van water, de beschonken toestand direct weer intreedt. Zo heeft u wel twee keer plezier van de gedronken hoeveelheid ouzo.

De meeste ouzo op Lésbos wordt geproduceerd in Plomári, in het zuiden van het eiland gelegen. Een wandeling door de stad vult de neus met de geur van anijs. Hier staat ook de destilleerderij van de familie Barbagiánnis, waar tevens een museum is gevestigd naast de destilleerderij. Het is mogelijk om een rondleiding te krijgen door het museum en hier tevens een glaasje ouzo te proeven.

Het drinken van ouzo is een kunst. Of misschien beter gezegd een manier van leven. Ieder café op Lesbos heeft zijn eigen voorkeur van ouzo en zal zeker enkele soorten op de schap hebben staan. Het is overigens niet alleen de ouzo zelf die het genot veroorzaakt, maar ook met wie het gedronken wordt. Dus goed gezelschap draagt zeker bij aan de smaak van het glas. Ouzo drink je met kleine slokjes en vergezeld van de nodige hapjes, de zogenaamde mezedes. Het tijdstip is minder van belang en kan dus overdag of ’s avonds zijn, echter altijd als een aperitief, voor de maaltijd. Het smaakt uitstekend bij vis.

Er zijn verschillende ouzo’s. Onderstaand enkele opgesomd:
– Barbagiánnis, de meest bekende geproduceerd in Plomari op Lesbos
– Tsantalis, de ouzo die in Nederland makkelijk verkrijgbaar is
– Plomári, de eerste ouzo voorzien van een kurk. Tegenwoordig is de kurk van kunststof. Een van de populairste soorten bij de Grieken zelf.
– Mini, samen met Plomári ouzo een van de populaire soorten. Deelt de monopoly positie met Plomari ouzo.
– Gannatsi, ook uit Plomári, Lesbos. Niet gestookt in een koperen ketel maar in een houten vat. Voornamelijk verkrijgbaar in Plomari zelf.
– Enkele kleinere distilleerderijen zijn Lesvos, Eva en Thimi.