Zagoria

In het noorden voorbij Ioannina, richting Konitsa, doemt al snel de Smolikas, de hoogste top van het Pindos-gebergte, op. Dit is het begin van het Nationale Park Vikos-Aoos. Niet alleen vanwege de prachtige natuur is deze omgeving zo aantrekkelijk, maar ook de dorpen hebben een eigen karakter.

Dorpen van Zagoria

Het Slavische woord Zagori betekent letterlijk achter de bergen. Sinds mensenheugenis wonen er mensen in dit vrij ontoegankelijke gebied. Momenteel zijn er nog zesenveertig dorpen in deze streek bewoond die de karakteristieke architectuur van weleer behouden hebben. Deze typische dorpen worden gekenmerkt door huizen, waarvan zowel muren als daken gemaakt zijn van opeengestapelde platte stenen. Het is een soort leisteen, het zogenaamde gneis, dat in deze omgeving volop te vinden is. Niet alleen de huizen, maar ook de kerken, dorpspleinen en zelfs de geplaveide dorpsstraten zijn vervaardigd van dit leisteen. Door de enigszins grijze kleur van dit materiaal lijken de dorpen soms volledig geabsorbeerd te worden door de enorme berghellingen waartegen ze gebouwd zijn. Uniek in dit gebied zijn de boogbruggen die de bewoners vele eeuwen geleden over de geulen en rivieren wisten te bouwen van losse stenen. Ze moesten wel, om de bergpaden ook ‘s winters begaanbaar te houden. De beken groeiden dan namelijk uit tot woest stromende rivieren.

Ook werd er dikwijls onder aan de brug een klok geplaatst. Als de klok door de wind tot luiden werd gebracht, betekende dit dat de overgang gevaarlijk was. Door de harde wind of storm liep de gebruiker van de brug het gevaar in de rivier geblazen te worden. Een foto van de meest bekende brug met drie bogen bij het dorp Kipi prijkt in veel reisgidsen. Niet alleen de architectuur, maar ook de sfeer en de manier van leven, lijkt van jaren terug te zijn.

In de winter was het hier vroeger vaak spookachtig en in het stikdonker van de avonden vertelden de mensen griezelverhalen over heksen, draken en monsters die huishielden in grotten en bergmeren. Er zijn twee van zulke meren die allebei Drakenmeer of Drakolimni heten. Het ene ligt op de berg Smolikas, het andere op de Gamila. De legende verhaalt dat in beide meren een draak leefde, die elkaar voortdurend treiterden. De ene gooide hele boomstammen naar de andere en die smeet rotsblokken terug.

Metsovo

Aan de andere kant van de Katara-pas richting het oosten ligt het bergdorp Metsovo. Het hele dorp is een museum. Men loopt hier nog regelmatig in de traditionele klederdracht. Net als in de Zagoria-dorpen zijn de daken van de oude huizen gemaakt van leisteen. Van tal van huizen straalt het rijke verleden af. Ooit hadden de bewoners van Metsovo bepaalde handelsprivileges. Het dorp lag erg gunstig aan de verbindingsroute van Epiros naar Thessalia. Vanaf hier is het gemakkelijk door te gaan naar Kalambaka om de indrukwekkende Meteora-kloosters te zien. Deze zijn gelegen boven op de hoogste toppen van reusachtige steenklompen.

Ano Pedina

Zoals eerder omschreven kent het Zagoria-gebied zesenveertig dorpen met het specifieke karakter van deze omgeving. Ano Pedina is hier een van. In dit sfeervolle dorp bevindt zich het Evangelistra-klooster, dat nog steeds bewoond wordt door vier nonnen. Als men een bezoek brengt aan dit klooster, zal de Engels sprekende non graag en veel vertellen over het leven in en de geschiedenis van het klooster. In Ano Pedina bevindt zich een school waar men een opleiding kan volgen in de traditionele weefkunst en het vervaardigen van vloerkleden. Vanuit dit dorp leiden schitterende wandelpaden u, in ongeveer een uur lopen, naar de dorpen Monodendri en Elafotopos. In Ano Pedina zijn drie tavernes en een kafenion, waar men in alle rust een heerlijke maaltijd kan gebruiken of genieten van een drankje. Indien men hier aanschuift, komt men helemaal in de sfeer van het Griekse leven. Met gebruik van handen en voeten is het vermakelijk te discussiëren met de lokale bevolking van het dorp.De bruggen van Zagoria